Powołam Radę Strategiczną UAM, która wraz z zespołem rektorsko-dziekańskim
wskaże cele i środki do osiągnięcia koniecznego postępu
Program rozwoju naszego Uniwersytetu powinien korespondować z najważniejszymi celami i zadaniami zapisanymi w Strategii UAM na lata 2009-2019. Obecnie ważnym dokumentem o znaczeniu strategicznym jest 7-letni program rozwoju naszego Uniwersytetu jako "uczelni badawczej", jaki został opracowany we wniosku projektowym „Inicjatywa Doskonałości-Uczelnia Badawcza”. Program ten, w szczególności przyjęte w nim cele strategiczne oraz cele szczegółowe i zaproponowane działania zostały wysoko ocenione przez międzynarodowy zespół ekspertów. Dla przyszłego rektora i zespołu rektorsko-dziekańskiego ważne znaczenie będzie miała przygotowywana obecnie Strategia UAM na lata 2020-2029. Na podstawie tych strategicznych wytycznych należy opracować i przedstawić wspólnocie akademickiej plan konkretnych działań, przede wszystkim na poziomie operacyjnym. Najważniejszym wyzwaniem będzie zdecydowanie lepsze wykorzystanie naszego potencjału intelektualnego, bogactwa dyscyplin naukowych oraz nowoczesnej infrastruktury.
Zadbam o to, by działania na poziomie operacyjnym zostały wsparte
przez gremia ekspertów z naszej Uczelni oraz spoza niej
Tworząc wizję rozwoju Uniwersytetu oraz plan działań należy także oprzeć się na dobrych wzorcach, choć nieprzejmowanych bezrefleksyjnie; zatem potrzeba nam dogłębnej obserwacji zarówno krajowego jak i europejskiego obszaru szkolnictwa wyższego i nauki oraz rzetelnych analiz. Nigdy wcześniej nie mieliśmy tak wielu danych i tak głębokiej wiedzy o stanie i kondycji naszego Uniwersytetu. Wiedza ta, w sposób obiektywny opisuje zarówno nasze słabe strony, ale także ukazuje to, co stanowi naszą siłę i co sprzyja naszemu rozwojowi. W Uniwersytecie działa wiele silnych zespołów badawczych i znakomitych liderów naukowych.
Zadbam, aby wnioski dotyczące projektów naukowych o strategicznym znaczeniu
zyskały silne i wszechstronne wsparcie
Mamy też nowoczesne i dobrze oceniane programy studiów oraz ludzi, którzy kształcą studentów z prawdziwą pasją i dużym profesjonalizmem. Mamy wreszcie nowoczesną infrastrukturę, której mogą nam pozazdrościć najlepsze uczelnie europejskie, nową, prorozwojową strukturę organizacyjną oraz profesjonalizującą się administrację. Ale mamy także swoje słabości - potrzeba nam większej liczby osiągnięć naukowych o wysokim prestiżu, a są one z pewnością w zasięgu naszych możliwości i ambicji. Potrzeba nam większej skuteczności w pozyskiwaniu środków na badania, szczególnie ze źródeł europejskich. Potrzeba nam efektywniejszej współpracy międzynarodowej oraz dobrej współpracy wewnętrznej, np. międzywydziałowej.
Uniwersytet to przede wszystkim „dobry zespół” czyli ludzie, którzy go tworzą z ich wiedzą i umiejętnościami, pasją badawczą oraz ogromnym potencjałem. Ostatnie dwa lata wymagały od nas, ludzi Uniwersytetu, wiele wysiłku związanego z zachodzącymi zmianami. Powoli odnajdujemy się w „nowej rzeczywistości” Potrzeba nam teraz - w tym „nowym ładzie” - stabilizacji, czyli skupienia na naszych podstawowych zadaniach: prowadzeniu badań i kształceniu studentów. Wszyscy chcemy stawać się lepszym uniwersytetem, aby korzystając z naszego 100 letniego dziedzictwa podejmować nowe wyzwania i spokojnie patrzeć w przyszłość.
Dążenie do doskonałości - naukowej, dydaktycznej i organizacyjnej - to ciąg dobrze zaplanowanych i konsekwentnych działań, które akceptuje i w które włącza się cała nasza społeczność. Zadaniem rektora, zespołów rektorskiego i dziekańskiego jest te działania koordynować, oraz tworzyć najlepsze warunki do pracy i studiowania, tak, abyśmy mogli właściwie wykorzystać wszystkie nasze atuty i skutecznie eliminować istniejące bariery.