WSPÓLNIE SPROSTAĆ WYZWANIOM PRZYSZŁOŚCI
Uniwersytet mój widzę..., czyli o dobru Uniwersytetu i jego ludzi
Wizja i program rozwoju Uniwersytetu nie mogą być autorskim pomysłem jednej osoby, także kandydata na rektora. Program taki powinien wynikać przede wszystkim z akceptowanych przez społeczność akademicką ustaleń oraz długofalowych strategii. I nie może być tylko programem przetrwania, ale możliwie najlepszym, ale także realnym programem rozwoju, którego celem nadrzędnym jest prestiż i wysoka pozycja Uniwersytetu budowane na kilku fundamentach, przede wszystkim na dobru i możliwościach rozwoju jego ludzi, a także na jego tradycji i dotychczasowych osiągnięciach. Podstawowymi wartościami, którymi powinien kierować się w swoim rozwoju uniwersytet powinna być śmiałość w poznawaniu prawdy i opisywaniu świata, wolność myśli i wypowiedzi, brak jakiejkolwiek dyskryminacji oraz silny związek pomiędzy nauczaniem a badaniami.
Powołam Radę Strategiczną UAM, która wraz z zespołem rektorsko-dziekańskim
wskaże cele i środki do osiągnięcia koniecznego postępu
Program rozwoju naszego Uniwersytetu powinien korespondować z najważniejszymi celami i zadaniami zapisanymi w Strategii UAM na lata 2009-2019. Obecnie ważnym dokumentem o znaczeniu strategicznym jest 7-letni program rozwoju naszego Uniwersytetu jako "uczelni badawczej", jaki został opracowany we wniosku projektowym „Inicjatywa Doskonałości-Uczelnia Badawcza”. Program ten, w szczególności przyjęte w nim cele strategiczne oraz cele szczegółowe i zaproponowane działania zostały wysoko ocenione przez międzynarodowy zespół ekspertów. Dla przyszłego rektora i zespołu rektorsko-dziekańskiego ważne znaczenie będzie miała przygotowywana obecnie Strategia UAM na lata 2020-2029. Na podstawie tych strategicznych wytycznych należy opracować i przedstawić wspólnocie akademickiej plan konkretnych działań, przede wszystkim na poziomie operacyjnym. Najważniejszym wyzwaniem będzie zdecydowanie lepsze wykorzystanie naszego potencjału intelektualnego, bogactwa dyscyplin naukowych oraz nowoczesnej infrastruktury.
Zadbam o to, by działania na poziomie operacyjnym zostały wsparte
przez gremia ekspertów z naszej Uczelni oraz spoza niej
Tworząc wizję rozwoju Uniwersytetu oraz plan działań należy także oprzeć się na dobrych wzorcach, choć nieprzejmowanych bezrefleksyjnie; zatem potrzeba nam dogłębnej obserwacji zarówno krajowego jak i europejskiego obszaru szkolnictwa wyższego i nauki oraz rzetelnych analiz. Nigdy wcześniej nie mieliśmy tak wielu danych i tak głębokiej wiedzy o stanie i kondycji naszego Uniwersytetu. Wiedza ta, w sposób obiektywny opisuje zarówno nasze słabe strony, ale także ukazuje to, co stanowi naszą siłę i co sprzyja naszemu rozwojowi. W Uniwersytecie działa wiele silnych zespołów badawczych i znakomitych liderów naukowych.
Zadbam, aby wnioski dotyczące projektów naukowych o strategicznym znaczeniu
zyskały silne i wszechstronne wsparcie
Mamy też nowoczesne i dobrze oceniane programy studiów oraz ludzi, którzy kształcą studentów z prawdziwą pasją i dużym profesjonalizmem. Mamy wreszcie nowoczesną infrastrukturę, której mogą nam pozazdrościć najlepsze uczelnie europejskie, nową, prorozwojową strukturę organizacyjną oraz profesjonalizującą się administrację. Ale mamy także swoje słabości - potrzeba nam większej liczby osiągnięć naukowych o wysokim prestiżu, a są one z pewnością w zasięgu naszych możliwości i ambicji. Potrzeba nam większej skuteczności w pozyskiwaniu środków na badania, szczególnie ze źródeł europejskich. Potrzeba nam efektywniejszej współpracy międzynarodowej oraz dobrej współpracy wewnętrznej, np. międzywydziałowej.
Uniwersytet to przede wszystkim „dobry zespół” czyli ludzie, którzy go tworzą z ich wiedzą i umiejętnościami, pasją badawczą oraz ogromnym potencjałem. Ostatnie dwa lata wymagały od nas, ludzi Uniwersytetu, wiele wysiłku związanego z zachodzącymi zmianami. Powoli odnajdujemy się w „nowej rzeczywistości” Potrzeba nam teraz - w tym „nowym ładzie” - stabilizacji, czyli skupienia na naszych podstawowych zadaniach: prowadzeniu badań i kształceniu studentów. Wszyscy chcemy stawać się lepszym uniwersytetem, aby korzystając z naszego 100 letniego dziedzictwa podejmować nowe wyzwania i spokojnie patrzeć w przyszłość.
Dążenie do doskonałości - naukowej, dydaktycznej i organizacyjnej - to ciąg dobrze zaplanowanych i konsekwentnych działań, które akceptuje i w które włącza się cała nasza społeczność. Zadaniem rektora, zespołów rektorskiego i dziekańskiego jest te działania koordynować, oraz tworzyć najlepsze warunki do pracy i studiowania, tak, abyśmy mogli właściwie wykorzystać wszystkie nasze atuty i skutecznie eliminować istniejące bariery.
Uniwersytet
- Uniwersytet jest przede wszystkim wspólnotą - nauczających i uczących się, wspólnotą profesorów i studentów, universitas magistrorum et scholarium. Tworzą ją ludzie, którzy - działając razem - z zaangażowaniem i z determinacją dążą do wytyczonych celów. Podstawę uniwersyteckiej wspólnoty muszą tworzyć akademickie wartości, a jej przejawem jest przede wszystkim możliwość formułowania i realizacji wspólnych celów. Dla mnie niezwykle ważne jest, abyśmy byli "wspólnotą rozwoju", a nie "wspólnotą stagnacji". Taka wspólnota szanuje zróżnicowane potrzeby oraz różną specyfikę czy to sposobu uprawiania badań czy też celów kształcenia. W takiej wspólnocie nie musi być sprzeczności pomiędzy współczesną masowością uprawiania nauki i kształcenia akademickiego z jej elitarnością.
Ustanowię strategiczne partnerstwa z uczelniami zagranicznymi, żeby dorobek
i innowacyjne osiągnięcia UAM wzmocniły naszą międzynarodową pozycję
- Wyjątkowość uniwersytetu polega na umiejętnym łączeniu jego tradycji z pragmatycznym dostosowywaniem się do wyzwań przyszłości. Uniwersytet nasz, w swojej już ponad 100-letnej historii ogromnie się zmienił, a tempo jego zmian ostatnio szybko rosło. Pora na zrównoważony rozwój i skoncentrowanie się na naszych zadaniach podstawowych. Współczesny uniwersytet w sposób najlepszy może służyć społeczeństwu przede wszystkim poprzez swoje dążenie do doskonałości - w badaniach naukowych i w kształceniu. Społeczność naszego Uniwersytetu nie boi się – jestem o tym głęboko przekonany - wyzwań, stawia sobie ambitne cele, realizuje i nadal będzie realizować ambitne zadania. To pozwoli nam na przełamanie stereotypu "uczelni lokalnej". Naszą ambicją powinien być uniwersytet nowoczesny, silny badaniami, kształcący nowocześnie oraz dobrze zarządzany. Uniwersytet, który skutecznie wpisuje się w Europejski Obszar Szkolnictwa Wyższego oraz Europejski Obszar Badań, zdolny do działania w szerokiej przestrzeni dalekosiężnych celów. Przyszłość należy nie tylko do tych, którzy potrafią ją sobie wyobrazić, ale przede wszystkim do tych, którzy ją tworzą.
Zróżnicowanie uczelni
- W obszarze badań naukowych coraz bardziej odczuwalna jest krajowa i międzynarodowa rywalizacja. Jej miarą są nie tylko wszechobecne rankingi i konkursy grantowe, ale także „drenaż mózgów”, walka o najlepszych badaczy, o kompetentnych pracowników wspierających badania i kształcenie oraz o najlepszych kandydatów do szkół doktorskich i na studia. Należy zrobić wszystko, aby najbardziej obiecujący młodzi badacze chcieli związać swoją przyszłość z naszym Uniwersytetem i tu rozwijać swoje naukowe pomysły. Zadaniem rektora i jego współpracowników jest stworzenie jak najlepszych warunków do podejmowania ambitnych naukowych wyzwań, w tym również do aplikowania o prestiżowe granty badawcze. Powinniśmy także skuteczniej wykorzystać geopolityczne położenie oraz silną pozycję gospodarczą Poznania i Wielkopolski.
Utworzę miejsca pracy dla najbardziej obiecujących młodych badaczy na UAM
- Jedną z najważniejszych konsekwencji wdrożenia ustawy „Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce” będzie niespotykana dotąd w Polsce dywersyfikacja uczelni. Wyłonienie dziesięciu tzw. "uczelni badawczych" doprowadzi w krótkim czasie do silnego zróżnicowania szkół wyższych, zarówno w zakresie ich prestiżu i reputacji, finansowania oraz instytucjonalnej autonomii. Jesteśmy w gronie dziesięciu najlepszych polskich uczelni. Nasze wysiłki jako "uczelni badawczej" to duże wyzwanie, ale to przede wszystkim ogromna szansa na zdecydowanie lepszy rozwój całego Uniwersytetu. I szansę tę powinniśmy w pełni wykorzystać.
Zrównoważony rozwój
- Wzrost jakości badań naukowych oraz jakości kształcenia w naszym Uniwersytecie uzależniony jest w dużym stopniu od finansowania, ale także od organizacji Uczelni, jej struktury oraz od sprawności zarządzania, zarówno całą uczelnią jak i jej poszczególnymi jednostkami organizacyjnymi. Wypracowanie właściwych relacji, a więc "reguł gry" pomiędzy jednostkami organizacyjnymi uczelni oraz dobra koordynacja i sprawne zarządzanie na wszystkich szczeblach będą wpływać na jakość naszego rozwoju, a w konsekwencji zdecydują o naszych dalszych powodzeniach lub niepowodzeniach. Struktura organizacyjna Uczelni jako "organizacji uczącej się" powinna przede wszystkim sprzyjać skutecznej realizacji wyznaczonych celów i zadań i - jak mówił Einstein - wszystko powinno być tak proste, jak to tylko możliwe, ale nie „prostsze”. Tradycyjna i ważna dla nas autonomia wydziałów nie powinny sprzyjać "dyscyplinowej izolacji" i podziałowi na „my” i „inni”. Tworzenie wspólnej uniwersyteckiej tożsamości powinno być zadaniem całej naszej społeczności.
- Rozwój badań musi odbywać się w sposób zrównoważony, co oznacza, że szybszy naukowy rozwój jednych dyscyplin nie może odbywać się kosztem innych. Konieczne jest dogłębne poznanie występujących obecnie ograniczeń rozwoju badań naukowych w poszczególnych dyscyplinach, ale także ich potrzeb, potencjału i przede wszystkim możliwości rozwoju. Ważne zadania mają w tym zakresie do spełnienia rady naukowe dyscyplin, które powinny w najlepszy możliwie sposób zidentyfikować oraz – także we współpracy z władzami i administracją uczelni - zredukować czynniki ograniczające rozwój. Podjęcie odpowiednich działań będzie dawało badaczom z jednej strony większy komfort prowadzenia badań, z drugiej zaś poprawiało ich skuteczność. To przyniesie w konsekwencji wzrost poziomu prowadzonych badań, co przełoży się na lepsze wyniki ewaluacyjne oraz lepsze finansowanie. Rektor oraz zespół rektorsko-dziekański powinni tworzyć coraz lepsze warunki do prowadzenia współpracy międzydziedzinowej i międzydyscyplinowej, gdyż taka dobra kooperacja sprzyja podejmowaniu badań o znaczeniu przełomowym, badań przekraczających obecne granice wiedzy (frontier research).
Zadbam o coraz lepsze warunki pracy i studiowania
- Zrównoważony rozwój Uniwersytetu nie jest możliwy bez dobrych warunków pracy i studiowania. Szczególną troską, zarówno władz Uniwersytetu jak i poszczególnych jednostek, musi być tworzenie właściwej atmosfery w miejscu pracy i w miejscu studiowania - atmosfery sprzyjającej rozwojowi wszystkich członków społeczności akademickiej. Konieczne jest identyfikowanie i „wychodzenie naprzeciw” indywidualnym potrzebom pracowników, doktorantów i studentów UAM.
- Zrównoważony rozwój Uniwersytetu to także konieczność równomiernego zaspakajania potrzeb w zakresie infrastruktury - badawczej i dydaktycznej oraz miejsca do komfortowej pracy. Należy w sposób w pełni transparentny dokonać oceny stanu posiadanych zasobów oraz artykułowanych potrzeb, tak by wydziały o skromnych zasobach lokalowych oraz te nowopowstałe otrzymały szanse infrastrukturalnego rozwoju oraz stabilizację ich funkcjonowania.
Badania naukowe a kształcenie
- Intensywny rozwój badań naukowych nie może odbywać się kosztem jakości kształcenia akademickiego, a powinien tę jakość istotnie wzmacniać. Uniwersytet jako "uczelnia badawcza" musi dobrze łączyć kształcenie masowe z elitarnym (respektując uwarunkowania poszczególnych kierunków studiów) i w szczególny sposób wspierać i rozwijać najlepsze inicjatywy dydaktyczne. Ważnym zadaniem jest wspieranie wybitnych dydaktyków; uczelnia musi stworzyć im przestrzeń do rozwoju i możliwości kariery zawodowej. Uniwersytet pielęgnuje tradycyjne formy kształcenia akademickiego oraz wspiera inicjatywy w zakresie tworzenia i realizacji programów studiów opartych na badaniach naukowych - "research-based learning" oraz np. "project-based learning", szczególnie na studiach II stopnia.
-
Przyszłość uniwersytetów będzie moim zdaniem przypominać "powrót do ich początków". Zdecentralizowana nauka i elastyczne programy studiów, oparte na wiedzy profesorów i wykładowców oraz` wynikach prowadzonych przez nich badań zastąpią administracyjnie wyznaczane ilości i rodzaje zajęć, „sztywno” naliczane pensa dydaktyczne oraz punkty kredytowe. Daleko idące zmiany w systemach organizacji i zarządzania uniwersytetami widoczne są już dzisiaj w Europie i na świecie - wprowadzanie elastycznych struktur organizacyjnych, sprzyjających podejmowaniu ambitnych zadań badawczych i dydaktycznych, swoboda wyboru przez studentów liczby i rodzaju zajęć oraz ustalanie indywidualnych ścieżek dydaktycznych i naukowych, realizowanych często w kooperacjach pomiędzy uczelniami krajowymi i międzynarodowymi. Bo jak pisał George Bernard Shaw „Człowiek rozsądny dostosowuje się do świata; człowiek nierozsądny z uporem próbuje dostosować świat do siebie”.
Autonomia i kolegialność akademicka
- Autonomia badaczy, swoboda ich działania winna być powiększana, a struktury organizacyjne powinny przede wszystkim umożliwiać im dokonywanie rzeczy niezwykłych. Autonomia jednostek organizacyjnych uczelni musi natomiast służyć całemu Uniwersytetowi i dobru jego wspólnoty. Jego tożsamość nie może być zdominowana przez tożsamości wydziałowe lub instytutowe, przez jego defragmentację. Wzmacnianie autonomii wewnątrz Uniwersytetu musi być wsparte czytelnym delegowaniem uprawnień oraz precyzyjnym określeniem zakresów ich kompetencji i odpowiedzialności.
Dołożę wszelkich starań, by wzmacniać autonomię jednostek Uniwersytetu,
poprzez właściwe określenie ich kompetencji i zakresu odpowiedzialności
- Należy wzmacniać kolegialność akademicką, rozumianą przede wszystkim jako współdzielenie odpowiedzialności, na każdym jej poziomie. Kolegialność, w której decyzje podejmowane są procesie krytycznej dyskusji i ścierania się poglądów, powinna służyć przede wszystkim lepszemu rozwiązywaniu "nierutynowych problemów". Ciała kolegialne muszą kierować się szczególnie dobrem całej wspólnoty akademickiej oraz strzec najcenniejszych wartości uniwersytetu.
Zarządzanie Uniwersytetem
- Zarządzanie Uniwersytetem musi odbywać się w dialogu ze społecznością akademicką i cechować się stabilnością oraz konsekwencją w dążeniu do założonych celów. Ważnym elementem tego dialogu powinien być skuteczny system komunikowania się, zarówno wewnątrz Uniwersytetu jak i z otoczeniem zewnętrznym. Zarządzanie musi opierać się na przyjętej "wizji" przyszłości, pamiętając, że jedyne co wiemy o przyszłości to to, że będzie inna. Bo, jak pisał Peter Drucker, najlepszą metodą przewidywania przyszłości jest jej tworzenie.
- Demokratyzacja zarządzania Uczelnią musi iść w parze z profesjonalizmem zawodowym osób zarządzających, ciągłym doskonaleniem procesów zarządczych oraz rosnącą partycypacją wszystkich pracowników, studentów i doktorantów w zarządzaniu Uczelnią. Uniwersytet musi stawać się demokracją uczestniczącą, która będzie wzmacniać etos i kulturę akademicką. Struktura hierarchiczna, jaka zawsze cechowała, cechuje i z pewnością nadal będzie cechować duży uniwersytet, winna w większym stopniu sprzyjać powstawaniu „relacji funkcjonalnych” ze ściśle określonym zakresem kompetencji i odpowiedzialności. Struktura powinna być tak zbudowana, aby dobrze służyć poszczególnym grupom społeczności akademickiej, tworzyć dobre warunki organizacyjne do pracy i studiowania oraz zachęcać do podejmowania inicjatyw na wszystkich szczeblach jej organizacji.
Zadbam o sprawne zarządzanie Uniwersytetem
oraz o usprawnienie i odbiurokratyzowanie wielu procedur
- Sprawne zarządzanie uczelnią: badaniami naukowymi i programami badawczymi, coraz bardziej "wirtualnymi" i umiędzynarodowionymi zespołami badawczymi oraz zmieniającym się, coraz silniej zindywidualizowanym i elastycznym procesem kształcenia wymaga wykorzystania nowoczesnych narzędzi i procedur, szczególnie narzędzi informatycznych oraz adekwatnej organizacji i przejrzystości, a także skutecznego doradztwa i obsługi prawnej (wraz z obsługą np. umów i innych dokumentów anglojęzycznych). Należy intensywnie wdrażać i wykorzystywać rozwiązania spełniające takie kryteria, także – jak to się już dzieje - dzięki środkom finansowym pozyskanym z programów prorozwojowych "Uniwersytet Jutra - I" i "Uniwersytet Jutra -II" oraz projektu "Inicjatywa Doskonałości - Uczelnia Badawcza". Niezwykle ważny będzie właściwy podział zadań i obowiązków, a także odpowiedzialności pomiędzy administrację centralną oraz jednostki organizacyjne Uniwersytetu i ich administrację.
Polityka kadrowa i działania równościowe
- Polityka kadrowa uczelni służy rozwojowi całej uczelni, jej poszczególnych jednostek organizacyjnych, ale również rozwojowi poszczególnych grup pracowników. Winna być ona jasno sprecyzowana oraz znana każdej osobie zatrudnionej na Uniwersytecie. Powinna mieć charakter motywujący, powinna także umożliwiać jednoznaczne identyfikowanie zadań przynależnych poszczególnym pracownikom (i grupom pracowniczym) oraz sposobu ich weryfikacji, oceny, a także nagradzania.
Wprowadzę transparentny system awansów dla wszystkich pracowników UAM
- Polityka kadrowa uczelni powinna zostać w znacznie większym stopniu podporządkowana kryteriom związanym z jakością prowadzonych badań naukowych oraz jakością kształcenia akademickiego. Należy dążyć do większego niż do tej pory uelastycznienia wynagrodzeń, do ich przejrzystego powiązania z realnymi i specyficznymi dla danej dyscypliny wynikami pracy - naukowej, dydaktycznej i organizacyjnej. Rady dyscyplin powinny zdecydować, jakie osiągnięcia i jakie działania są najbardziej pożądane dla rozwoju danej dyscypliny czy obszarów badawczych oraz pracowników na poszczególnych etapach ich kariery – nie wolno „mierzyć wszystkich jedną miarą”. Działanie takie jest krzywdzące dla pracowników i nie prowadzi do ich rozwoju, stanowi także „hamulec” dla rozwoju uczelni. Niewybaczalnym błędem jest również "automatyczne" przenoszenie kryteriów oceny dorobku dyscyplin naukowych na ocenę działalności poszczególnych pracowników. W celu lepszego wspomagania wysiłków pracowników „uwalniania” ich potencjału należy w UAM opracować i wdrożyć zasady "miękkiego HR”, które będą sprzyjać efektywnej mobilności wewnątrz uniwersyteckiej oraz sprzyjając zawodowym awansom.
- W funkcjonowaniu naszej Uczelni muszą na trwałe zaistnieć działania równościowe. Respektowanie zasady równości szans i niedyskryminacji musi oznaczać dążenie do eliminacji wszelkich nierówności i zwalczania wszelkiej dyskryminacji ze względu na płeć, rasę lub pochodzenie etniczne, religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną. Należy rozważyć i podać pod dyskusję możliwość powołania w Uczelni Rzecznika Praw i Wartości Akademickich. Koniecznym będzie ustalenie relacji pomiędzy Rzecznikiem a związkami zawodowymi, określenie zakresu jego niezależności oraz uprawnień.
Wprowadzę system wsparcia dla osób powracających do pracy po okresach przerwy w aktywności zawodowej
- Uniwersytet musi wypracować skuteczny sposób zrównoważonego godzenia ról zawodowych i rodzinnych ("work-life balance"). System wsparcia osób powracających do pracy po okresach przerwy w aktywności zawodowej w związku z urlopem macierzyńskim, rodzicielskim czy wychowawczym lub opieką na członkiem rodziny musi ułatwiać powrót do pełnej aktywności naukowej i dydaktycznej. Zadaniem koniecznym jest także zdiagnozowanie czynników utrudniających godzenie ról zawodowych i rodzinnych kobiet-młodych matek oraz mężczyzn-młodych ojców i skuteczne ich eliminowanie.
Młodzi badacze
Powołam Radę Młodych Naukowców UAM
- Uniwersytet powinien szczególnie zabiegać i dbać o rozwój młodych badaczy. Ale także ich wpływ na rozwój uczelni powinien być zdecydowanie większy. W Uniwersytecie powinna powstać Rada Młodych Naukowców UAM, która będzie gremium opiniującym i doradczym dla rektora i Senatu. Rada powinna być silnym głosem młodych naukowców, który będzie wpływał na tworzenie warunków do lepszego rozwoju młodych naukowców i osób rozpoczynających karierę naukową na UAM.
UAM w trakcie mojej kadencji zapewni doktorantom właściwe warunki
do pracy naukowej i kształcenia
- Kształcenie doktorantów jest jedną z najważniejszych powinności uniwersytetu, szczególnie "uczelni badawczej". Rozwój Szkoły Doktorskiej UAM musi odbywać się w zgodzie z rekomendacjami European University Association: "uczestnicy studiów doktoranckich powinni być na nie przyjmowani tylko wtedy, gdy uczelnia jest w stanie zapewnić im właściwe środowisko naukowe, odpowiedzialną opiekę promotorską, wspierać ich mobilność i zaoferować takie warunki finansowe, by mogli całkowicie skupić się na swoim projekcie". Doktoranci to młodzi badacze i tak muszą być traktowani, a powinnością Uniwersytetu jest wzmacnianie ich naukowego entuzjazmu i pasji badawczych, także przez odpowiednie finansowanie.
Kształcenie
UAM przyciągnie dzięki świetnej jakości kształcenia najlepszych kandydatów
- Uczelnia badawcza powinna wykazywać szczególną dbałość o jakość kształcenia i silnie powiązanie programów studiów z procesem badawczym, szczególnie na studiach II stopnia. Powinno temu towarzyszyć konsekwentne podnoszenie kompetencji dydaktycznych nauczycieli akademickich, poszerzanie oferty dydaktycznej w językach obcych oraz stosowanie i kreowanie nowoczesnych metod i narzędzi kształcenia. To właśnie „uczelnia badawcza” szczególnie potrzebuje wielu dobrych i kreatywnych „dydaktyków”.
- Uniwersytet powinien w szczególny sposób wspierać studentów wybitnie zdolnych i utalentowanych, dlatego powinniśmy intensyfikować już istniejące programy typu BESTStudent, przyznawać nagrody rektora za studencką doskonałość naukową oraz pozyskiwać stypendia i nagrody ze źródeł zewnętrznych. Działania Uniwersytetu powinny także objąć studentów, którzy z przyczyn losowych znaleźli się w bardzo trudnej sytuacji materialnej. UAM powinien rozbudować swój system wsparcia finansowego dla takich osób.
Zadbam o większą eleastyczność i indywidualizację kształcenia studentów
- Uczelnia powinna zachęcać do studiowania i tworzyć przyjazną oraz pozbawioną barier przestrzeń edukacyjną dla osób z niepełnosprawnościami. Uniwersytet powinien objąć skuteczną opieką studentów, którym potrzebna jest specjalistyczna pomoc np. psychologiczna. Jedną z takich form wsparcia powinna być indywidualizacja procesu kształcenia, tworzenie indywidualnych ścieżek dydaktycznych, które pozwolą na pełną realizację aspiracji wszystkich studentów UAM.
Samorządność studencka i doktorancka
oraz studencki ruch naukowy
- Samorządność studencka i doktorancka, czyli prawo do "samorządzenia się" i do współudziału w zarządzaniu Uniwersytetem musi mieć charakter wspólnotowy i integrujący. Studenci i doktoranci są integralną częścią społeczności akademickiej, dlatego parlament studencki oraz sejmik doktorancki mają praco do samorządności i niezależnego reprezentowania ogółu studentów i doktorantów Uniwersytetu. Działalność samorządowa musi kształtować postawy odpowiedzialności za Uniwersytet i za swoje środowisko w duchu społeczeństwa obywatelskiego.
Wprowadzę transparentny i ujednolicony system wsparcia finansowego
studenckiej działalności naukowej
- Działalność kół naukowych musi zostać istotnie odbudowana i rozbudowana. Studencki ruch naukowy jest potrzebny studentom i Uniwersytetowi. Kształtowanie pasji badawczych i naukowej ciekawości musi wzbogacać proces sformalizowanego kształcenia. Wypracowanie nowej formuły działalności, transparentnych zasad ich finansowania, konsolidacja rozproszonych kół naukowych oraz budowanie tożsamości w oparciu o prestiż Uniwersytetu będą sprzyjać poszanowaniu tradycyjnych wartości akademickich – wiedzy i poszukiwaniu prawdy naukowej. Takie zadania powinny znajdować się w obszarze działania Rady Kół Naukowych UAM, którą należy powołać.
Umiędzynarodowienie
- Umiędzynarodowienie, będąc pochodną szeroko rozumianej globalizacji, nie może być celem samym w sobie, a naturalnym kierunkiem naszego rozwoju. Umiędzynarodowienie powinno wspomagać wymianę idei i tworzenie sieci współpracy i wzajemnego wsparcia, zarówno w obszarze kształcenia jak i badań naukowych. Udział w międzynarodowych sieciach, wspólne programy badawcze i programy studiów, wspólne szkoły doktorskie, pozyskiwanie grantów międzynarodowych na badania to obecnie najbardziej powszechne objawy umiędzynarodowienia.
Zadbam o systemowy charakter procesu umiędzynarodowienia
- Umiędzynarodowienie musi przenikać wszystkie sfery działalności Uniwersytetu i musi obejmować różne obszary uniwersyteckiej aktywności. Umiędzynarodowienie badań naukowych, umiędzynarodowienie kształcenia doktorantów oraz programów studiów powinno następować w sposób zrównoważony i przede wszystkim uzasadniony naszymi potrzebami i naszymi możliwościami, ze szczególnym wykorzystaniem międzynarodowych partnerstw strategicznych. Umiędzynarodowienie powinno także objąć funkcjonowanie najważniejszych obszarów administracji Uniwersytetu.
Sport akademicki oraz działalność kulturalna
i wolontariacka
- Uniwersytet ma powinność upowszechniania sportu i kultury fizycznej oraz zdrowego i aktywnego stylu życia wśród studentów, a także doktorantów i swoich pracowników. Sport studencki oraz aktywność sportowa studentów, doktorantów i pracowników nie mogą być traktowane tylko i wyłaczmnie jako obciążenie uczelnianego budżetu, lecz jako część „misyjną” uczelni. Należy doskonalić ofertę zajęć wychowania fizycznego oraz dodatkowych zajęć sportowych czyniąc ją bardziej atrakcyjną dla studentów. Studenci-sportowcy nie tylko realizują swoje sportowe pasje, ale także stanowią wzór do naśladowania dla młodych ludzi oraz budują prestiż naszej Uczelni w Polsce i na arenie międzynarodowej.
Zadbam o właściwe docenienie pracowników, doktorantów i studentów UAM
angażujących się w aktywność sportową oraz działalność kulturalną i wolontariacką
- Działalność kulturalna i wolontariacka naszego Uniwersytetu to przede wszystkim aktywne spędzanie wolnego czasu oraz rozwijanie rozlicznych talentów, a także uwrażliwianie młodych ludzi na kulturę (w różnych jej formach i odmianach) oraz na drugiego człowieka. Oferta naszego Uniwersytetu jest imponująca - od znakomitych chórów i orkiestry kameralnej po działalność teatralną, koncerty, spotkania autorskie, prace grup wolontariackich i wiele różnorodnych wydarzeń i inicjatyw. To ważny obszar działalności naszej Uczelni, który wspomaga formalny proces kształcenia oraz wzbogaca nie tylko naszych studentów. Uniwersytet powinien doceniać działalność swoich pracowników w obu powyższych obszarach, jest ona bowiem nie tylko ich zadaniem, ale pasją wykonywaną często poza „standardowymi” obowiązkami.
Uniwersytet otwarty i trzecia misja uczelni
- Uniwersytet powinien angażować się w procesy rozwoju społecznego w różnych obszarach – kulturowym, ekonomicznym i cywilizacyjnym, ale także moralnym i etycznym. Uniwersytet powinien kreować relacje z otoczeniem poprzez upowszechnianie i popularyzację wyników badań oraz ich wdrażanie, zarówno do gospodarki jak i do życia społecznego. Należy tworzyć ofertę edukacyjną do odbiorców spoza środowiska akademickiego, poszerzać wiedzę ogólną i specjalistyczną i zapobiegać społecznemu wykluczeniu.
Zadbam o większą otwartość naszego Uniwersytetu na "świat zewnętrzny"
- Ważnym zadaniem Uniwersytetu jest współpraca ze szkołami, wsparcie metodyczne i merytoryczne nauczycieli oraz rozwijanie pasji naukowych uczniów. Należy intensywne rozwijać program "UAM dla Najlepszych", bo edukacja to nasza wspólna sprawa!
- Należy wspierać i rozwijać takie przedsięwzięcia jak Uniwersytet Otwarty, Kolorowy Uniwersytet czy wykłady otwarte oraz wydarzenia takie jak festiwale nauki.